Previous
Next
بخش هنری
هنر؛ به صورت عام و هنر موسیقی به گونه ی خاص از لایه‌ها و ارکان بنیادین فرهنگ به شمار می‌رود.
هنر در مجموع برشناساننده و معرف ذات انسان و ابعاد بی‌کرانه‌ای روحی اوست. در واقع انسان با هنر تعریف و شناخته می‌شود.
می‌شود گفت هنر بازتاب فطرت انسان است و همه‌ی انسان‌ها هنرمند و هنردوست آفریده شده‌اند. تجلیِ وجوه هنری؛ البته در همه‌ی انسان‌ها یکسان نبوده و نیست و این تفاوت..؛ زیبایی‌های ابعاد و گونه‌های مختلف هنری را به نمایش می‌گذارد.
هنر وجوه دیگری هم دارد که از آن جمله می‌توان به هنر خطاطی؛ نقاشی؛ معماری؛ مجسمه‌سازی و به ویژه هنر نمایش… اشاره کرد.
هرچند خمیرمایه‌ی هنر در سرشت همه‌ی انسان‌ها گذاشته شده اما بدیهی است برای باروری و شکوفایی آن نیاز شدید به آموزش و هم در واقع پرورش؛ احساس می‌شود.
بنیاد بر آن است که در عرصه‌ی هنر متعهد بیش از پیش بکوشد.
بنیاد در عمر کوتاه خود در عرصه‌های گوناگون هنری با وجود عدم امکانات و شرایط مهاجرت خوش درخشیده است.
موسیقی
موسیقی یکی از وجوه و شاخه‌های بالنده و برازنده‌ی هنری است.
بشر از بدو خلقت تا کنون تنهایی‌ها؛ دغدغه‌ها و آرزوهای خویش را بیشتر با صوت و صدا و آوا و آهنگ و نما و نقش؛ بازتاب داده و می‌دهد.
بزرگان معرفت دینی ما جهان را یک پارچه آوا و صدا و بنیاد هستی را بر آن استوار می‌دانند...
بیدل بزرگ می‌فرماید:
مغنِّی کنون وقتِ جوش و نواست
که بنیاد هستی به دوش صداست
بزرگی دیگری می‌گوید" اگر عالم به سخن آید؛ با موسیقی آغاز می‌کند..."
در جهان‌بینی دینی همه‌ی آفرینش کلمه و کلام و تمام عالم سخن است و آوا و آهنگ جهان را پر کرده؛ که ای بسا ما با این گوش، کمتر و یا هیچ آن را نمی‌شنویم! و برای شنودن آن گوش دیگر و هوش برتر لازم است.
به قول مولانای بلخ:
گوش خر بگذار و دیگر گوش خر
آموزش موسیقی کلاسیک و ضرورت اشاعه و گسترش آن
موسیقی کلاسیک ما هم بیشتر بار دینی دارد و هم برخودار از بنمایه‌های معرفتی و متعهدانه است. بدین‌رو ضرورت بیشتر در طرح و بسط آن احساس می‌شود.
نشست‌های هنری در مرکز فعالیت‌های بنیاد امیرخسرو بلخی از سال ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۰
مراسم گرمانی
در موسیقی شبه قاره و افغانستان، سنتی است که به آن «گُرمانی» می‌گویند.
در تعلیم این موسیقی که هنوز مبتنی بر انتقال تجربه از استاد به شاگرد است، شاگرد بعد از طی سلسله مراحلی باید در نشستی رسمی، نخ ارادتی از استاد دریافت کند.
این نخ که معمولا از جنس ابریشم است، ارتباط زنجیره‌ای میان استادان است که از یکی به دیگری منتقل می‌شود.
گُر یا همان قند سیاه که استاد و شاگرد با آن کام خود را شیرین می‌کنند، نشانی از شیرینی ارتباطشان است.
پیشکسوتان رشته موسیقی حاضر در محفل به نوبت، نخ ارادت را به پیشانه نهاده و می‌بوسند و دعا می‌خوانند تا سرانجام به دست استادی می‌رسد که شاگرد قرار است با ایشان گرمانی کند. استاد آن را به دست راست شاگرد می‌بندد و نقل و شیرینی در محفل پخش می‌شود.
تکیه اصلی در این سنت بر ادب و اخلاص است.
بنیاد امیرخسرو بلخی در طول فعالیت‌هایش به این مراسم معنادار ارج نهاده و توسط پیشکسوتان موسیقی برگزار نموده است.
در موسیقی شبه قاره و افغانستان، سنتی است که به آن «گُرمانی» می‌گویند.
در تعلیم این موسیقی که هنوز مبتنی بر انتقال تجربه از استاد به شاگرد است، شاگرد بعد از طی سلسله مراحلی باید در نشستی رسمی، نخ ارادتی از استاد دریافت کند.
این نخ که معمولا از جنس ابریشم است، ارتباط زنجیره‌ای میان استادان است که از یکی به دیگری منتقل می‌شود.
گُر یا همان قند سیاه که استاد و شاگرد با آن کام خود را شیرین می‌کنند، نشانی از شیرینی ارتباطشان است.
پیشکسوتان رشته موسیقی حاضر در محفل به نوبت، نخ ارادت را به پیشانه نهاده و می‌بوسند و دعا می‌خوانند تا سرانجام به دست استادی می‌رسد که شاگرد قرار است با ایشان گرمانی کند. استاد آن را به دست راست شاگرد می‌بندد و نقل و شیرینی در محفل پخش می‌شود.
تکیه اصلی در این سنت بر ادب و اخلاص است.
بنیاد امیرخسرو بلخی در طول فعالیت‌هایش به این مراسم معنادار ارج نهاده و توسط پیشکسوتان موسیقی برگزار نموده است.
ویژه برنامه همنوایی لعل و فیروزه
یکی از برنامه‌های در دست اجرای بنیاد؛ “همنوایی لعل و فیروزه”
برنامه‌ی مشترک هنری هنرمندان افغانستان و ایران می‌باشد که چند سالیست به صورت ابتدایی کلید خورده و در آینده برآنیم که انشاالله این برنامه در سراسر ایران به صورت مطلوب گسترش یابد.
اهمیت و تاثیر این کار در تقریب، تفاهم، تاثیرگذاری بر نسل جوان و همدلی فرهنگی، هنری مشترک بیش از هرزمان احساس می‌شود.
اشتراک‌گذاری در
فیسبوک
توییتر
وتس‌اپ
ایمیل
تلگرام